O gün hiç acelem yoktu. Metrodan indim, yavaş adımlarla etrafı izleyerek yürümeye başladım. Benimle birlikte Metrodan inmiş üç kişi önümde yürüyordu.
En öndeki adam sanki arkasından birisi kovalıyormuş gibi yürüyordu. Arkadan gelenleri bir hayli geride bırakmıştı. Kendi kendime “Bu adam hayatta mutlaka başarılı olur” dedim.
Onun arkasındaki adam sakin adımlarla yürüyordu. Onun için “Belki bu adam da hayatta birşeyler başarabilir” diye mırıldandım.
En arkadaki ise sanki nereye gittiğini bilmiyormuş gibi sallana sallana ve etrafı seyrederek yürüyordu. Onun için ise “İşte” dedim “Hayatta hiçbir işe yaramayacak tam bir serseri !”
Sonra farkettim ki ben hepsinin arkasında yürüyorum !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder